Cultuur en geologie.

Antequera voorbij rijden zonder het een bezoek te brengen zou zonde zijn. Maar voor we daaraan toe zijn moeten we eerst wat fietsen. Vandaag gaan we wel wat van de route afdoen om toch nog op het geplande einddoel aan te komen. De eerste vijf kilometer hebben we gisteren al gereden. Iets verder rekent de route een stuk tot een dorpje op weg naar Malaga. Wij gaan echter naar Sevilla. Weer 10km gewonnen. We rijden zo door een mooi berglandschap. Zouden de toeristen in Torremolinos weten dat er een mooi achterland dicht bij het strand ligt? Verderop doen we nog een afkorting. In plaats van twee benen van een driehoek te rijden nemen wij het kortste stuk. In het boekje staat "Indien niet fit, niet doen". Wel laten ons niet kennen en rijden een onverharde weg op. We krijgen vijf kilometer mountainbike-parcour voorgeschoteld dat eerst stevig bergop gaat en daarna bergaf. Maar mooi is het zeker. Weer 10 kilometer en een stevige klim gezeild.
Iets verder ligt de stad Antequera, twee kilometer buiten de route. Onze gastvrouw gisteren zei dat deze stad door buitenlandse toeristen nog weinig wordt bezocht. Het is nog een verborgen parel voor de Spanjaarden. Het is een mooi, gezellig stadje met voornamelijk witte huizen, meer dan twintig kerken, een stierenarena, kloosters en dolmen. Wij bezoeken de meest historische site. Hoog bovenop een heuvel lag de eerste Romeinse nederzetting. Daarbovenop werd er een Moors fort gebouwd. 

Na de herovering kwamen er nog Renaissance gebouwen bij. De belangrijkste is de Santa Maria-kerk. Ze diende als voorbeeld voor de kathedraal van Granada maar is kleiner en eenvoudiger. We zien er ook de restanten van Romeinse baden en een moskee. De rondleiding met audioguide is goed opgebouwd. Puik werk van de Spanjaarden. 

Picknicken doen we op een pleintje aan de Santa Maria de Jesus kerk. Even binnen gaan kijken blijkt brengt ons met een teletijdmachine naar Italië. Pure barok op zijn Italiaans had ik hier niet verwacht.
Terug de fiets op, even een pasje over en dan lang afdalen door een schitterend decor van kalksteenbergen. Zalig. Bij het eerste dorp gaat de route verder naar beneden maar op kaart is te zien dat het een pak korter kan. Wij wagen ons eraan. Het gaat af en toe héél stevig bergop met naast ons een rotswand die een droom is voor klimmers. Na een tijdje zien we plots het stuwmeer nabij El Chorro. We staan er hoog boven en moeten nu heel even steil bergaf. 

El Chorro is bekend bij de waaghalsen omwille van de Caminito Del Rey. Er is in de berg een diepe smalle kloof met daarin een riviertje. In 1901 begon men met de bouw van een electriciteitscentrale en had daarvoor een pad nodig in die kloof. Een houten constructie hangt letter tegen een verticale wand. Dit raakte in verval maar in trek bij waaghalzen die ondanks ontbrekende stukken, toch het pad over wilden. Dit had jaarlijks doden tot gevolg. Het geheel is nu hersteld. We zien het van de overkant van de weg en ja het is indrukwekkend.
We klimmen verder door een geologisch interessant gebied. Het ontstand 20 miljoen jaar geleden, net na de Alpijnse plooi. Een mengeling van gesteente, gevold door erosie en nieuwe plooien vormt een heel mooi en interessant gebied. Het meest in het oog springend zijn ronde rotse formaties in zandsteen die deels zijn uitgehold door de wind. 

In plaats van 107km hebben we er slechts 77 gereden, maar toch 1239 meters geklommen en oh zoveel moois gezien. Morgen doen we een rondje Ronda.