Het lijkt wel alsof de weergoden hun duivels voor ons hebben ingehouden. We hadden gevreesd dat het vooral de derde week zou te warm worden om te fietsen. Dat is het niet geworden en de laatste dag was zelfs de minst warme. Maar de twee dagen in Sevilla waren plots anders. Het kwik ging vlot naar de 40 graden. Toch hebben we van de stad genoten. Het glaasje cava uiteraard en tapas en ijsjes en nog van dat lekkers smaakten ons. Veel cultuur stond ook op het menu. We bezochten uiteraard de schitterende kathedraal met de moorse toren Giralda. Dat is een unieke combinatie van Moorse en Christelijke kunst. Ook gingen we in het nog mooiere Real Alcazar in uitgesproken Mudejar-stijl. We gingen kijken naar de moderne Metropol Parasol. We lieten ons overdonderen door de impossante gebouwen van Plaza de Espana, overblijfselen van de wereldtentoonstelling in 1928. Ook Casa Pilatos liet ons niet onberoerd. We bewonderden schilderijen van Morillo en Zurbaran in het Museo de Bellas Artes en kuierenden kilometers in gezellige straatjes en over groene pleintjes.
Het meest vermeldenswaard vinden wij echter het gebouw waar de meeste toeristen aan voorbij lopen, het Hospital de la Carirdad. Dit gebouw werd in de 17de eeuw opgetrokken door een rijke zakenman die zich na de vroege dood van zijn vrouw ging toewijden aan de verzorging van daklozen, armen en zieken. De kerk bij het ziekenhuis liet hij inrichting door de beste kunstenaars uit Sevilla: Juan de Valdes Leal, Pedro Roldan en Murillo. Wat een pracht. Wat frappeert is dat de kunst er niet zomaar hangt maar de boodschap van naastenliefde overbrengt op de kijker. Van vier dan de schilderijen van Murillo hangen hier kopies terwijl de echte in verschillende topmusea in de wereld hangen: Toronto, Washington, Londen en Sint-Petersburg. Blij dit gezien te hebben.
We zitten nu in het vliegtuig en hebben gezien dat onze fietsen ook zijn ingeladen. Aan dozen geraken was niet moeilijk. Het hulpvaardige personeel van het hotel vertelde ons waar vlakbij een fietswinkel was. Inpakken, die handel. Ze boekten voor ons een minibusje om naar de luchthaven te gaan. In de luchthaven bleken die dozen veel te groot voor de gewone scanner. Ik moest daarom onder begeleiding naar de donkere gedrochten van de luchthaven naar een scanner voor vracht. Al bij al viel dat nog mee. Straks nog alles terug monteren en met de fiets naar huis rijden.
Zo. Dat was het dan. Het was weerom een mooie reis. De planning is netjes aangehouden zonder dat we ergens laat aankwamen. Toegegeven, sommige dagen waren best pittig. Niet zozeer omwille van de afstand maar omwille van het vele klimwerk. De tocht van Leuven naar Barcelona vorig jaar was een stuk gemakkelijker. Het weer zat ernorm mee. Geen regen. Nooit koud, wat we ook niet verwacht hadden. Maar vooraal nooit te heet. Enkel de rustdag in Granada en in Sevilla ging het kwik naar de veertig graden. Onze fiets. Eén lekke band. Voor de rest heeft die geen krimp gegeven. Weerom dank aan Koga. Wat ons ook opviel is dat de wegen in Spanje er voortreffelijk bij liggen en de chauffeurs zijn heel hoffelijk. En, we hebben veel moois gezien. De natuur was overweldigend. Mooier en gevarieerder dan verwacht. We hebben ook ruim de tijd genomen om al het culturele moois te bekijken en ervan bij te leren. We komen met een pak culturele bagage terug naar huis.
Eén ding zijn we vergeten. Kaartjes sturen. Hopelijk hebben jullie genoten van deze blog. Volgend jaar terug?
Het meest vermeldenswaard vinden wij echter het gebouw waar de meeste toeristen aan voorbij lopen, het Hospital de la Carirdad. Dit gebouw werd in de 17de eeuw opgetrokken door een rijke zakenman die zich na de vroege dood van zijn vrouw ging toewijden aan de verzorging van daklozen, armen en zieken. De kerk bij het ziekenhuis liet hij inrichting door de beste kunstenaars uit Sevilla: Juan de Valdes Leal, Pedro Roldan en Murillo. Wat een pracht. Wat frappeert is dat de kunst er niet zomaar hangt maar de boodschap van naastenliefde overbrengt op de kijker. Van vier dan de schilderijen van Murillo hangen hier kopies terwijl de echte in verschillende topmusea in de wereld hangen: Toronto, Washington, Londen en Sint-Petersburg. Blij dit gezien te hebben.
We zitten nu in het vliegtuig en hebben gezien dat onze fietsen ook zijn ingeladen. Aan dozen geraken was niet moeilijk. Het hulpvaardige personeel van het hotel vertelde ons waar vlakbij een fietswinkel was. Inpakken, die handel. Ze boekten voor ons een minibusje om naar de luchthaven te gaan. In de luchthaven bleken die dozen veel te groot voor de gewone scanner. Ik moest daarom onder begeleiding naar de donkere gedrochten van de luchthaven naar een scanner voor vracht. Al bij al viel dat nog mee. Straks nog alles terug monteren en met de fiets naar huis rijden.
Zo. Dat was het dan. Het was weerom een mooie reis. De planning is netjes aangehouden zonder dat we ergens laat aankwamen. Toegegeven, sommige dagen waren best pittig. Niet zozeer omwille van de afstand maar omwille van het vele klimwerk. De tocht van Leuven naar Barcelona vorig jaar was een stuk gemakkelijker. Het weer zat ernorm mee. Geen regen. Nooit koud, wat we ook niet verwacht hadden. Maar vooraal nooit te heet. Enkel de rustdag in Granada en in Sevilla ging het kwik naar de veertig graden. Onze fiets. Eén lekke band. Voor de rest heeft die geen krimp gegeven. Weerom dank aan Koga. Wat ons ook opviel is dat de wegen in Spanje er voortreffelijk bij liggen en de chauffeurs zijn heel hoffelijk. En, we hebben veel moois gezien. De natuur was overweldigend. Mooier en gevarieerder dan verwacht. We hebben ook ruim de tijd genomen om al het culturele moois te bekijken en ervan bij te leren. We komen met een pak culturele bagage terug naar huis.
Eén ding zijn we vergeten. Kaartjes sturen. Hopelijk hebben jullie genoten van deze blog. Volgend jaar terug?
Ps. De fiets werd netjes in de luchthaven afgeleverd. De 24km naar huis fietsen in een zwoele zomerse avond was best aangenaam. We reden nog even samen met twee andere fietsers, ook trekkers. Ondertussen hangt de was te drogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten