Granada begint wakker te worden. Vuilnismannen zijn druk in de weer. De eerste bar is open. Verkeer is nog rustig. Onze eerste kilometers zijn gemakkelijk want het gaat een hele tijd zachtjes bergaf. In de velden buiten de stad zien we dikwijls asperges. Onze route is vandaag eenvoudig uit te leggen. Vijf keer een heuvelrug over en dan zijn we er. De eerste klim is de langste want we moeten het brede dal uit. Het begint echter heel geleidelijk. Eenmaal boven krijgen we mooie uitzichten op het stuwmeer Embalse de los Bermejales. De afdaling brengt ons tot op de stuwdam zelf. Net erover begint de tweede klim al. Die brengt ons in vijf geleidelijke kilometers tot boven op een heuvelrug.
Terug zakken. Terug langs olijfbomen. Aan de andere kant van de vallei zien we het al grotere stadje Alhama de Granada liggen. Een terrasje lonkt. De Moorse burcht bezoeken zit er op maandag niet in. Het stadje uitklimmen gaat even héél stijl. Gelukkig is de rest beter te doen. Als we deze heuvelrug bedwongen hebben dalen we af in een vruchtbare vallei met ruwe bergen als decor. We zien bonen, tomaat, courgettes en artisjok. We hadden nog nooit gezien waar deze vrucht op groeit. Nu wel. Het lijkt op de stok van mais met bovenop de vrucht. In bloei is het een mooie paarse bloem.
Maar, om deze vallei te verlaten moeten we nog een pas over. De bergen worden nog ruwer. En dan nog een klim om het af te leren. Deze is echter kort. De bergen zijn wel op zijn mooist.
We zitten hier op 50 kilometer van Malaga en voelen wat koelte van de zee in de lucht. Het is hier een aangename 28 graden. Het was even zoeken naar de B&B maar in feite is het een meevaller. Hij ligt pal op de route en we hebben al vier kilometer van het parcor voor morgen afgelegd. Onze gastvrouw is Nederlandse. Eindelijk kunnen we iets meer communiceren dan met gebarentaal en gehakketak. Ons Spaans is nog altijd niet zo best.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten