Zes uur kwart, we zitten op de fiets. We hebben namelijk een lange tocht voor de boeg en we willen de wind voor zijn. Els spot twee steenbokken vlak bij de burcht. We doorkruisen het vlakke La Mancha op zoek naar Don Quijote en zijn windmolens. In het hotel konden we het ontbijt op dat uur nog niet nuttigen. Ze geven ons een stuk brood rijkelijk belegd met kaas, verschillende ontbijtkoeken, banaan en appelsien en wat tomaat mee. De ontbijtkoeken en fruit dienen als eerste ontbijt. De rest is voor de middag. Na een uurtje rijden kruisen we een drukke weg waar een wegrestaurant is. Daar ontbijten we voor een tweede maal, dit keer met een lekkere koffie.
Wat zien we vandaag? Kaarsrechte wegen. Een kronkelend kanaal. Graanvelden. Olijfbomen. Een eindeloze druivengaard. Massa's wegvluchtende konijnen. Veel hop, niet dat wat bier bitter maakt maar de sierlijke vogel met kuif. Een tiental buizerds als we langs het kanaal rijden. Een hert als we net op de Via Verde zijn. En eindeloos veel windmolens, niet die waar Don Quijote op joeg maar moderne die electriciteit maken. Aan wind is hier naar ons menig geen gebrek.
Een groot stuk van de voormiddag rijden we langs een kanaal dat drinkwater uit het stuwmeer van Alarcon vervoert naar het zuiden. Er ligt een vlot rijdende weg langs. In principe mag het niet maar we volgend dit voor meer dan veertig kilometer. Als we het kanaal noodgedwongen moeten verlaten volgen er tien kilometer langs een brede verkeersader, licht bergop maar met veel wind tegen. Het is zwoegen. Wat zijn we blij als we rechtsaf mogen. Het laatste stuk van de dag rijden we op de Via Verde de la Sierra de Alcaraz, ofte Ruta de Don Quijote. De aanduiding Sierra laat het al raden. We verlaten de vlakte en naderen de bergen. Op de via verde gaat het steeds lichtjes bergop. Er is geen verharding maar het rijd toch vlot. We rijden door ontelbare tunnels.
Wat zien we vandaag? Kaarsrechte wegen. Een kronkelend kanaal. Graanvelden. Olijfbomen. Een eindeloze druivengaard. Massa's wegvluchtende konijnen. Veel hop, niet dat wat bier bitter maakt maar de sierlijke vogel met kuif. Een tiental buizerds als we langs het kanaal rijden. Een hert als we net op de Via Verde zijn. En eindeloos veel windmolens, niet die waar Don Quijote op joeg maar moderne die electriciteit maken. Aan wind is hier naar ons menig geen gebrek.
Een groot stuk van de voormiddag rijden we langs een kanaal dat drinkwater uit het stuwmeer van Alarcon vervoert naar het zuiden. Er ligt een vlot rijdende weg langs. In principe mag het niet maar we volgend dit voor meer dan veertig kilometer. Als we het kanaal noodgedwongen moeten verlaten volgen er tien kilometer langs een brede verkeersader, licht bergop maar met veel wind tegen. Het is zwoegen. Wat zijn we blij als we rechtsaf mogen. Het laatste stuk van de dag rijden we op de Via Verde de la Sierra de Alcaraz, ofte Ruta de Don Quijote. De aanduiding Sierra laat het al raden. We verlaten de vlakte en naderen de bergen. Op de via verde gaat het steeds lichtjes bergop. Er is geen verharding maar het rijd toch vlot. We rijden door ontelbare tunnels.
Het was vandaag een noodzakelijke kilometervretersdag. We hebben er 136km op de teller staan en zijn dan ook moe. Om het "road movie"-gevoel van de dag te versterken slapen we vandaag in een truckershotel langs een grote weg. Ontvangst was echter hartelijk en het moet gezegd, alle hotels in Spanje blijken heel netjes te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten