Onder de gieren door.

De zon komt net boven de bergen uit en werpt een zacht licht over de ontwakende natuur. Een witte hoeve licht midden het groen. Lange schaduwen accenturen het reliëf. Al na twee minuten fietsen nam ik misschien wel de mooiste foto van deze reis. Om de dag te starten wachten ons twee snedige klimmetjes. Daarna mogen we wat langer op hoogte blijven.
Gisteren zagen we in Albarracin een informatiebord over de Iberische GR10. Dit is een langeafstandswandelpad dat start in Lisabon en het Iberisch schiereiland helemaal oversteekt tot de Middellandse Zee. De Taag doet de oversteek in omgekeerde zin. De bron is niet meer dan een gat in het gras, kleiner dan een konijnenhol. Een impossant monument erbij geeft weer hoe groots ze zowat 1500 kilometer verder in de Atlantische Oceaan stroomt.
De natuur lijkt hier zowat op de Vogezen, tot we na een zoveelste klim bergaf mogen. 10%. Yeah. Voluit kunnen we niet gaan omwille van te scherpe bochten, dennenappels en eekhoorntjes op de weg. Maar mooi...

Eenmaal beneden volgen we meer dan dertig kilometer het dal van de Jacur, stroomafwaarts zowaar. Eerst is het een glooiend berglandschap. Algauw wordt het dal nauwer en verschijnt aan onze rechter kant een hoge oranje kleurige rotswand en links een stuwmeer. De kleur contrasteert mooi met het blauwe water. De rotswand is een uitgelezen plek om gieren te spotten. Ze cirkelen met tientallen over ons heen. Oppassen. Met de neus in de lucht rijden we zo de gracht in.
Na de lunch maken we een omweg want we willen Ciudad Encantada bezoeken. Dit is een natuurpark waar erosie allerlei figuren heeft geboetseerd in de kalksteenrotsen. Schepen, olifanten, beren, ... met want fantasie zie je hier veel. 

Daarna rest ons nog 20 kilometer naar Ceunca. Dit is een schitterende stad. Het oude deel ligt hoog op een kam en het nieuwe beneden aan de rivier. Hier, in de parador nemen wij een dagje rust. 

Nee, geen fiets op zondagvoormiddag.