Fruitplukkers zitten op het marktplein te wachten om opgehaald te worden. De zon schijnt al volop maar Jannetje maan zit er ook nog. Ons decor deze ochtend bestaat uit een vallei met fruitplantages, meestal nectarines, af en toe kersen. We beginnen licht te klimmen en hogerop ruimen de fruitbomen plaats voor olijfbomen. Goed 26 kilometer na de start komen we aan een Via Verde. In Walonië noemen ze dat een Ravel. Het is dus een afgedankte spoorweg waar nu een fietspad op loopt. Maar in de Ardennen is er geen enkele zo mooi.
Hoe verder we rijden, hoe indrukwekkender het wordt. We rijden door minstens twintig tunnels en over verschillende viaducten. Er is één constante. Het gaat steeds lichtjes bergop. Een veertig kilometer lang. Uiteindelijk komen we in Valderrobres, een klein maar heel mooi middeleeuws stadje. Tijd voor de lunch en een picknick.
Op het programma deze namiddag staat nog meer klimmen, veel en voor een groot stuk ook behoorlijk steil. Het berglandschap is schitterend. Op een bepaalde plaats lijkt het wel of we door de Ardeche rijden. Een riviertje kronkelt zich als een slang door een ruwe rotsige kloof. Aan de klim lijkt geen eind te komen. De weinige keren dat het niet steil bergop gaat, blaast de wind stevig in ons nadeel. Uiteindelijk zijn we toch boven.
Totaal van de dag, 1905 hogetemeters bergop en 1000 af. Afstand, 114km.
Rest ons nog twaalf kilometer dalen tot Morella.
Weerom zo'n middeleeuwse parel, op een heuvel, helemaal ommuurd, met hoog boven het centrum nog een burcht. Net voor we binnenrijden treffen we een stuk viaduct. De hoofdpoort in de ommuring is impossant. Binnen de muren is het gezelligheid troef. We bezoeken nog snel de basiliek, een gotisch gebouw met een heel mooi koor midden in de kerk. Het hoofdaltaar is al goud wat blinkt al vinden we de overdadige barok te veel tussen de eenvoudigere gotiek. Wij slapen in het paleis van de kardinaal, nu een mooi hotel. Slaap zacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten