Veel afwisselend moois.

We starten de dag zonder ontbijt op een melk en fruit drankje, een yoghurt en een koekje na. Want dertig kilometer verder, in Teruel willen we uitgebreid genieten. Eerst moeten we nog een heuvelrug overwinnen. Als we om kwart na zeven uur vertrekken is het nog fris, op het randje van koud. Een tweede bewijs dat we in de bergen zijn, treffen we iets verder. Steenbokken vluchten weg. Fietsers zijn ze hier niet gewoon. Eenmaal over de bergpas mag het voor twintig kilometer bergaf. Het landschap is onmiddelijk anders. Het ruwe Maestrazgo ruimt plaats voor glooiende graanvelden. Leeuweriken moedigen ons aan.

Met dertig kilometer op de teller komen we aan in Teruel. Dit is een heel gezellig stadje waar we de Moorse kunst voor het eerst treffen. Zoals gezegd, nemen we hier ruim de tijd voor een ontbijt op een terrasje. Heerlijk. We bekijken uiteraard ook al het moois dat hier te zien is.  In plaats van alles te beschrijven wat we gezien hebben stuur ik jullie naar onderstaande website. Die geeft een goede impressie.
http://sciencehoek.nl/bezienswaardigheden/spanje/teruel-verleidelijke-mudejar-stad/

Na Teruel rijden we door de velden, steeds lichtjes bergop. Het goudgeel van de graanvelden is overwegend. Dan komen we aan de Sierra de Albarracin. We moeten nu stevig klimmen op een smal wegje maar oh wat een pracht. Knal rode rotsen torenen hoog boven het naaldbos. De rotsen lijken als stukjes paddestoelen op mekaar gestapeld. Wie ooit in Zion National Park in Nevada is geweest kan zich de kleur voorstellen. Het is indrukwekkend.

Uiteindelijk komen we na een flinke afdaling aan het stadje Albarracin. Weer zo'n parel. De stad ligt hoog op een bergflank, langs een kant veilig voor indringers vanwege een kloof. Langs de andere kant staat als het ware een Chineese muur. De huizen zijn in hout en leem opgetrokken omdat dat gemakkelijker de heuvel op kon. 

Na twee uur rust staat ons nog 18 kilometer te wachten. Weerom krijgen we wat anders voor geschoteld. We rijden door een kloof die in het begin net breed genoeg is voor een weg en een beekje. De wanden torenen hoog boven ons uit. Was dat een gier daarboven? Net voor het einde van de rit komen we nog bij een mooie waterval voorbij. Ons hotelletje ligt in een klein bergdorpje. Rust alom.